Berandu bada ere, Poesia ezagutu dot. Ez dau egunik, ez urterik; ez gorputzik ez neurririk. Bera bage, lurgane hau negargarri. Bera bage, gizonak hutsunea dau izpirituan. Ordutsu izan ez naizen arren, poz handia dot noizbait ere. Poesia inoiz ez da zahar, gazte da betiro; biloizik edo jantzita hor dabil etxean gizartean, auzoan, kale gorrian baina askoren inorantzian. Sendoa dalako ta halaber emea ez da edonor haren zale; pertsona zirtzila, barriz, arerio; ta holakoari, onaren ordez kutsua datorkio. Harako Musak, Poesia baino gerokoagoak dira; haran uraz ta lehorraz lehentarrago laino. Poesia... unadetan matxino, unadetan hare, arimetako ekatxeri garaile. Gaur behazun, bihar gozotasun, biziminak hasarreari agur eta agur. Gizonaren osoa ta zatia dala olertiak bere umeak euren jardueran mota bereziko ditu: barru-kanta soinuzko erretena, ta jazoaren azalpena ta gizakume guztien eztabada lerdena. Ezagutu dot ezagutu Poesia, aspaldietan haren bila ibili ondoren. Eta lotsatuta nago, ez dakit umeak baino areago. Ez da poesia esate soila; arimearen dardarea da, putz eta haize ikusiezina; batzuetan hizkeraz agertua, baina ez beti neurtua. Bizitzaldiko sua giroan dan oldar eta izterbegia; amore emote guragarria, ta alkartasun eztia: gizadiaren errotarria. Aufa! Amaitzen ez dan arnasearen kemena ta agerpena, menturaz ezagutu dodan bizikaria, Poesia.
Eusebio Erkiaga
«Poesia ezagutu dot», Neurtitzak (Labayru ikastegia, 2007), Igone Etxeberriaren sarrera eta testu hautaketa